Beschrijving en achtergrond
"De rotstuin van amper 200 m2 ligt uitdagend voor het grijpen. Vanaf het overdekte terras is geen enkel gebouw zichtbaar en van buiten dringt praktisch geen geluid tot in de rotstuin door. De vijver met de zich daarin uitstortende beekjes met kabbelende watervalletjes trekt allereerst de aandacht. Het oog wordt dan meegetrokken via verschillende omhooglopende terrasjes, ondersteund door maaskeien (tot 3000 kg. zwaar) naar de vijf meter hoge top. Zorgvuldig geplaatste coniferen en heestertjes verhogen de dieptewerking van de tuin. De steeds afwisselende groepen (bloeiende) rotsplanten, die harmonisch op kleur zijn afgestemd, maken er een groots bergtafereel van. De tuin ademt rust en welluidende stilte uit door zoemende insecten, een zingende of badende vogel, een opspringende vis of het kabbelende water. Toch is de tuin niet afdoende te beschrijven, woorden, foto’s dia’s, films of tekeningen kunnen gewoon niet de vele indrukken weergeven, welke de rotstuin wekt. Dit paradijsje - zoals romantische bezoekers het noemen - moet gezien en ervaren worden in levende lijve en met open geest of gemoed om zijn taal werkelijk te verstaan. De vraag dringt zich dan op: “ Hoe is dit avontuurlijke gebeuren eigenlijk begonnen ? “ Al nagenietend van fiets- en kampeertochten door de bergen kwam het idee om kostbare herinneringen en fantasie te toetsen aan de realiteit van kleur, geluid en vorm door middel van planten, bloemen, grond, rotsen en water. Zaak was mijn fantasie in toom te houden. Moeilijk was de kleuren van de groepen planten te combineren. Beste leerschool: naar buiten in de natuur zijn ogen laven met levende landschappen. Aan te bevelen is naar de voordehand liggende dingen minstens tweemaal te kijken. Na jaren van observeren, proberen en leren van gemaakte fouten lukt het nu de kleuren beter te combineren. De rest van het verhaal mag de bezoeker ter plekke proberen te achterhalen. Het meest belangrijke zij nog vermeld: een tuin is er om van te genieten. Zelf geniet ik elke dag, maar het meest geniet ik wanneer bezoekers het genot met mij delen."
Bèr Slangen (1924-2001)
In 1974 werd de tuin voor het eerst opengesteld voor het publiek. De openstelling is sindsdien een jaarlijks terugkerend evenement. Duizenden mensen en vele tuinclubs uit binnen- en buitenland hebben de tuin reeds bezocht. Door de jaren heen kreeg Bčr veel hulp van bekenden en vooral jeugdigen uit de buurt; de rotstuin, maar ook Bčr’s verbazende wijsheid, eenvoud, passie en vrijgevigheid zorgden ervoor dat velen kwamen helpen en zo als het ware in de rotstuin opgroeiden. Op 10 maart 2001 overleed Bčr Slangen op 76-jarige leeftijd, zijn levenswerk, de rotstuin heeft hij nagelaten aan één van zijn jeugdige helpers die als kleine jongen al door de tuin geďnspireerd was en nu als tuin- en landschapsarchitect actief is. Mede ter nagedachtenis aan Bèr Slangen is op 8 mei 2002 Stichting Vrienden van Rotstuin Bèr Slangen opgericht die zich tot doel stelt: het in stand houden van Rotstuin Bčr Slangen en de openstelling van de tuin aan het publiek. Wij nodigen u van harte uit om de tuin eens te komen bezoeken.